بررسی تأثیر قابلیت محوری و استراتژی رقابتی بر عملکرد شرکت های کوچک و متوسط فعال در ایران (مطالعه موردی: شرکت های کوچک و متوسط ساختمانی استان تهران)

دستیابی به عملکرد مطلوب از سوی سازمان ها و شرکتها در شرایط رقابتی و پویای امروز، به ویژه در صنعت ساختمان که دارای ماهیتی پویاست و محیط عملیاتی، ساختارهای آن، فناوری های بکارگیری در ساخت و ساز و ویژگی های محصولاتش با سرعت فزاینده ای در حال تغییر است، دشوار بوده و مستلزم مجهز شدن شرکتها به قابلیتهای محوری و اتخاذ استراتژی رقابتی از سوی مدیران آنهاست؛ زیرا قابلیتهای محوری مجموعه مهارتهای متمایزکننده، دارایی های مکمل و رویه هایی اند که مبنایی برای ظرفیتهای رقابتی شرکت و عملکرد مطلوب در یک کسب و کار بخصوص فراهم می کنند و شرکتها برای مصون ماندن از امواج سهمگین محیطی و نیز سازگاری با الزامات رقابتی، چاره ای جز کسب و تداوم این قابلیتها ندارند. همچنین استراتژی رقابتی به نحوه ی رقابت یک شرکت در یک کسب و کار خاص بر می گردد و به شرکت¬ها کمک می کند مزیت رقابتی را از طریق یک روش متمایز رقابتی بدست آورد. بنابراین در پژوهش حاضر، مدلی مفهومی مربوط به مهم ترین قابلیتهای محوری و ابعاد استراتژی رقابتی که می توانند تأثیر معناداری بر عملکرد شرکت داشته باشند، ارائه شد. که طی آن قرار شد هم تأثیرات مستقیم قابلیتهای محوری و استراتژی رقابتی بر عملکرد شرکت و هم تأثیر تناسبی از این دو متغیر (ترکیب متوازن) بر عملکرد مورد ارزیابی قرار گیرد. سپس، مدل پژوهش به وسیله ی نرم افزار spss و با داده های جمع آوری شده از 232 شرکت کوچک و متوسط ساختمانی استان تهران مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون و تحلیل خوشه ای k میانگین، نشان داد که کلیه فرضیات پژوهش مورد تأیید هستند. بنابراین، اهمیت مورد ادعای قابلیتهای محوری و استراتژی رقابتی تأیید گردید. براساس یافته ها پیشنهاد می شود که مدیران عامل شرکت ها بایستی با اتخاذ استراتژی رقابتی و همچنین از طریق توانمندسازی و ارتقای قابلیتهای محوری شرکتها از جمله قابلیت¬های مدیریتی، نوآوری، کارآفرینی و بازاریابی زمینه را جهت دستیابی به عملکرد مطلوب و پیشگام بودن نسبت به سایر شرکتهای رقیب فراهم نمایند؛ و یا از طریق ارائه ی ترکیبی مناسب از هر دو زمینه¬ی دستیابی به عملکرد مطلوب را میسر سازند.